ในปัจจุบันนี้นะ น่าเป็นห่วง นั่นก็เพราะว่า เมื่อคน อินเดีย เวียดนาม จีน
อพยพมาไทย และอีกอย่างคือ กลับได้ดีซะด้วยแต่คนไทย คงเป็นลูกจ้าง
อยู่เหมือนเดิมไม่ไปไหนเลย
เมื่อ 100 ปีก่อน : คนจีนหนีความย ากจนอดอย าก มาเมืองไทยแบบเสื่อผืนหมอนใบ
เป็นกุลี แบกข้าวสาร ลากรถ ฯลฯ คนไทยดูถูกเรียก “ไ อ้เจ็ ก”
แต่คนจีนขยันไม่เกี่ยงงาน อย ากเป็นเจ้าของกิจการ อย ากเป็นพ่อค้า
และคนไทย นี่แหละชอบสบายอย ากเป็นเจ้าคนนายคน รับร าชการ มียศ
มีสี มีเกียรติจนมาถึงวันนี้ คนจีนร่ำรวยเป็ นเจ้าของกิจการเยอะแยะ
(คนไทยเป็นลูกจ้างและเป็นลูกหนี้คนจีน)
50 ปีก่อน คนอินเดีย : คนบังคลาเทศ หนีความย ากจน มาที่เมืองไทย
เป็ นคนขายนมแพะ เป็นย าม ขายถั่วคนไทยดูถูกเรียก “ไอ้บัง”
คนอินเดียนั้นขยัน เจียมเนื้ อเจียมตัว ประหยัด ออม อดทน ไม่ยอมเสี ยเปรียบ
จนวันนี้คนอินเดียเป็นเจ้าของกิจการ มากมายในไทย ทั้งร้าน เจ้าของโรงงาน ขายผ้า
(คนไทยเป็นลูกจ้าง และเป็นลูกหนี้คนอินเดีย)
และ 30 ปีก่ อน คนเวียตนาม : อพยพมาไทย นั่นเพราะหนีสงค ร า ม มาเมืองไทย
มาเป็นลูกจ้างทำประมง ซ่อมรถทำน าคนไทย ดูถูกเรียก “ไอ้แกว”
จนวันนี้ เมืองไทยโดยเฉพาะทางอีสาน และภ าคตะวันออกคนเวียตนาม
เป็นเจ้าของกิจการมากมาย ส่วนคนไทยน่ะเหรอ เป็นลูกจ้าง เขาตามเคย
วันนี้ คนเขมร ลาว พม่ า เข้ามาไทย ทั้งถูกต้อง ทั้งไม่ถูกต้อง เพราะ AEC เปิด
รับค่ าแร ง 300 บาท เข้ามาเป็นคนรับใช้ในบ้าน พนักงานโรงแรม เด็กปั้มน้ำมัน
คนงานก่อสร้าง คนไทย ดูถูกเรียก “ไ อ้เขมร”
สิ่งที่น่าเป็นห่วงในอนาคตคือ อีก 20 ปีข้างหน้า ชนชาติต่างๆ ที่อพยพเข้ามา
เขาคงเป็นเจ้าของกิจการกันหม ดเหมือนที่เคยเกิ ดขึ้นกับ คนจีน คนเวียดนาม
คนอินเดีย และคนไทยก็คงกลับมาเป็นลูกจ้าง คนเขมร คนพม่า คนลาว
นี่คือคนไทย แท้ๆ นะ ทำไมกัน คนไทยมีความรู้ มีฝีมือแร งงานที่ดี
แต่ไม่สร้างโอกาส ไม่สร้างงานให้มีคุณค่าเลย
งานหนักหน่อย ท้อและลาออก งานเหนื่อยหน่อย บ่น
งานมากหน่อย บอกค่าจ้ างถูก ไม่คุ้ม ลาออก น่าเป็นห่วงคนไทย
ที่รักสนุก ไม่อดทนไม่พึ่งพาตัวเอง รักสบาย ชอบหรูหรา
เลี้ยงลูกไม่รู้จักโต เสพ ติ ดวัตถุนิยม ขายที่ดินของ ปู่ ย่า กิน
ขออย่ าให้เป็นเช่นนี้เลย เรามีฝีมือ มีทักษะดี ไหวพริบดี ฉลาด เอาตัวรอดเก่ง
เราจงนำมันออกมาใช้ให้เกิ ดประโยชน์ดีกว่า รักกันไว้เถิดคนไทย
อย่ าให้ อีก 20 ปีข้างหน้า ต้องเป็นลูกจ้าง หรือ ต้องเป็นลูกหนี้ ต่างชาติใน A E C เลย..
