1 : พูดได้ขายของเป็น
ถ้าพูดไม่ได้และขายของไม่เป็น อย่าริเป็นเถ้าแก่ ยกเว้นคุณจะมีหุ้นส่วน
ที่ทำได้ การทำธุรกิจทุก อ ย่ า ง หนีไม่พ้น การขายการนำเสนอ
การขายฝึกได้ เพราะไม่ใช่เรื่องพรสวรรค์ วิธีเริ่มฝึกนักขายที่เก่ง
คือเริ่มศึกษาสินค้าที่จะขายให้รู้จริง รู้ลึก รู้กว้าง จากนั้นการขายจะไม่ใช่เรื่องยาก
2 : มีนิสัยให้ก่อน ค่อยรับ
ถ้าเป็นลูกน้องต้องการรับก่อนทำงาน เขามักถามว่า
ฉันจะได้เงินเดือนเท่าไหร่ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้แสดงฝีมือทำงานเลย
ส่วนเถ้าแก่จะบอกว่าชิมก่อน ถ้าไม่มีดีไม่ต้องจ่ายเงิน
3 : รู้จักใช้เครื่องทุ่นแรง
ใช้เครื่องจักร ใช้ลูกน้อง ใช้เทคโนโลยี ถ้าเป็นเถ้าแก่แล้ว
ใช้แต่ตัวเองก็ไม่ต่างอะไรกับการเปลี่ยนที่ทำงาน
คือจาก ก ร ร ม ก ร ในบริษัท มาเป็น ก ร ร ม ก รอิสระหนักกว่าเดิม
4 : ชอบทำอะไรแต กต่าง
ถ้าชอบทำเหมือนคนอื่น อ ย่ า เปิดธุรกิจเลยมันเหนื่อยเปล่า
เถ้าแก่ต้องกล้าทำในสิ่งที่ไม่มีใครทำลูกจ้างชอบการแข่งขัน
แต่เถ้าแก่ชอบทำสิ่งที่ไม่ต้องแข่งกับใคร
5 : รับผิ ดชอบเงินตัวเองตั้งแต่อายุยังน้อย
เถ้าแก่ทุกคนต้องบริหารรายรับรายจ่ายได้ดี คนสมัยนี้
เป็นเถ้าแก่ยากเพราะใช้ชีวิตติดหนี้ตั้งแต่เริ่มทำงาน ชีวิตจึงเป็นหนี้
6 : ชอบหาเงินมากกว่าชอบใช้เงิน
ถ้าชอบใช้เงินต้องไปเกิดเป็นลูกเถ้าแก่ เพราะตัวเถ้าแก่ต้องมีนิสัยชอบหา
รู้ค่าของเงิน ผมชอบคบคนรวย ถ้าคบผิวเผิน คุณจะเห็นแค่เปลือก
คือเห็นว่าเขาใช้เงินยังไง ถ้าเราใช้เงินตามคนรวย เราจะซวย
แต่ผมชอบคบถึงแก่นคือคบจนรู้ว่าเขาทำงานหาเงินกันยังไง
อันนี้ถ้าเราปรับให้หาเงินตามแบบเขา เราจะรวย
7 : กล้ามองการณ์ไกล
คนส่วนใหญ่ชอบมองใกล้ เพราะมันดูปลอดภัยลูกจ้างรายวัน
มองผลตอบแทนสิ้นวัน ได้เงิน 300 บาท ลูกจ้างประจำ
มองผลตอบแทนสิ้นเดือนได้เงินหลักหมื่น
ส่วนเถ้าแก่มองผลตอบแทนธุรกิจมองเป็นปี
เพื่อเงินหลักแสน หลักล้าน มองไกลรอได้เพื่อเงินก้อนใหญ่
