หลังจากที่ทำงานต่างถิ่นมา 20 ปี หนุ่มใหญ่คิดว่าได้เวลากลับบ้านเกิดของเขาแล้ว นายจ้างถามเขาว่า..
เขาจะขอรับเงินโบนัสทั้ง 20 ปี กลับไป หรือจะรับ คำเตือนจากเขาสามข้อเขาขอเวลาคิดหนึ่งคืน
เขาเป็นคนที่รักและเคารพนายจ้ างมาก และนายจ้ างรักเขาอย่ างลูกหลานมาตลอด
เขาเชื่อว่า… คำเตือนจากนายจ้างต้องมีคุณค่ากับเขาแน่นอน รุ่งขึ้นเขาจึงบอกนายจ้างไปว่า
จะขอน้อมรับ คำ เ ตื อ น แทนเงินโบนั สทั้งหมด นายจ้างจึงให้ คำเตือนเขาไปว่า
1 : อย่าตัดสินใจด้วยความวู่วาม ในเวลาที่มีอารมณ์ฉุนเฉียว
เพราะอาจทำให้ต้องเสี ยใจไปตลอดชีวิตก็เป็นได้
2 : อย่าคิดหาทางลัดสู่เป้าหมาย
มันเป็นไปได้ย าก ทุกอย่ างต้องยืนอยู่บนพื้นฐานของความจริง
3 : อย่ าเสียเวลาหรือเสี่ ยงกับเรื่อง เ ย้ า ย ว น
ใจเราต้องเข้มแข็ง เพราะอาจทำให้ สู ญ เ สี ย อนาคตได้
…
เมื่อกล่าว คำ เ ตื อ น เสร็จแล้วนั้น นายจ้างมอบขนมปังให้ไป 3 ก้อน พร้อมกับค่าจ้างเดือนสุดท้าย
ก่อนกำชับว่าขนมปังก้อนที่ใหญ่ที่สุด ให้นำออกมาทานหลังจากกลับถึงบ้านแล้วนะ
เขาเริ่มเดินทางกลับบ้าน..
แล้วหลายวันผ่านไป ขนมปังก้อนแรกกินไปแล้วครึ่งชิ้น เมื่อเดินมาถึงทางสาม แ พ่ ง ไม่แน่ใจว่าต้องเดินไปทางไหน
เลยถามคนที่เดินผ่านมา คนแรกบอกให้ไปเส้นทางลัดอีกคนบอกให้เขาใช้เส้นทางใหญ่จะดีกว่า ถึงหนทางจะไกลหน่อย
แต่สะดวกกว่า เขาจึงตัดสินใจเลือกเส้นทางลัดเมื่อเดินไปได้ไกลพอสมควรแล้ว มีคนสวนทางมา
บอกให้เขารีบหลบไป มีโ จ รดักปล้นอยู่ข้างหน้า และตอนนั้นเขาคิดถึง คำเตือนของนายจ้าง
“อย่ าคิดหาทางลัดสู่เป้าหมาย” เขาจึงรีบกลับไปใช้เส้นทางใหญ่ต่อไป
เดินต่อไปอีกหลายวัน..
ขนมปังก้อนที่สองหมดไปครึ่งชิ้น ต ก ค่ำ ห า โ รงแรมเล็กๆ ริมทางพัก พอกลางดึกได้ยินเสียงร้ องเพลงอันแสนไพเราะ
จากนอกโรงแรม ใจก็อยากออกไปดูหน้าคนนั้นหน่อย แต่พอนึกถึง คำเตือนข้อที่สองของนายจ้าง
“อย่ าเสี ยเวลาหรือเสี่ ยงกับสิ่ง เ ย้ า ย ว น” คิดได้เช่นนั้นก็สงบจิตสงบใจหลับไป
เดินต่อไปอีกหลายวัน..
ใกล้ถึงบ้านแล้ว ขนมปัง 2 ก้อนแรกก็หมดพอดี กว่าจะเดินทางเข้าถึงห มู่บ้าน ฟ้าก็มืดสนิทแล้ว
เมื่อมาถึงหน้าบ้าน กำลังจะยื่นมือเคๅะประตู ก็ได้ยินเสี ยงเมียคุยกับผู้ชายอีกคนที่อยู่ในบ้าน เขาโกรธ มาก
แน่ใจว่าเมียต้องมีชู้แน่นอนระหว่างที่เขาไม่อยู่บ้าน เขาจึงได้คว้า มี ด แล้วกำลังจะพังประตูเข้าไป
แล้วก็ได้นึกถึง คำเตือน ข้อที่ 3 “อย่ าตัดสินใจวู่วาม ในเวลาที่มีอารมณ์ฉุนเฉียว” พอได้สติก็เลยทรุด
ตัวลงนั่งอยู่หน้าบ้านทั้งคืนเลยเมื่อรุ่งเช้าพอแน่ใจว่าจะคุมสติอารมณ์ตนเองได้แล้ว
ค่อยไปเคๅะประตูเมียเปิดประตู พอเห็นเขาก็แสดงอๅการดีใจมาก แต่เขากลับมีใบหน้าที่เฉยๆ
เขาถามเมียว่าผู้ชายที่อยู่ในบ้านคือใคร เมียยิ้มก่อนตอบว่า ก็เป็นลูกชายของเราไง ฉันคลอดลูก
หลังจากที่คุณจากบ้านไปไม่กี่เดือนเองนะ พอดีชายหนุ่มเดินออกมาจากห้อง หน้าตาของเขาเหมือนพ่อเลย
พ่อลูกได้เจอหน้ากันครั้งแรก กอดคอกันร้ อง ไ ห้ ด้วยความตื้ นตัน
บนโต๊ะกินข้าว..
เขาหยิบขนมปังก้อนที่ใหญ่ที่สุดออกจากกระเป๋าสัมภาระ เตรียมจะให้ทุกคนได้กิน พอฉีกขนมปังออกแล้ว
จึงพบว่ามีเงินก้อนโตอยู่ในขนมปังก้อนนั้น ซึ่งก็คือโบนัสของเขาตลอด 20 ปีนั่นเอง เขาดีใจมาก
หนี้บุญคุณครั้งนี้เป็นสิ่งที่เขาและครอบครัวจะไม่มีวันลืมเลย ทั้ง 3 ข้อ
จึงได้กลายเป็นหลักการดำเนินชีวิตของทุกคนในครอบครัวนี้ ตลอดกาล
