เรื่องสอนใจ หงส์ไม่กินข้าวกับหมา จงใช้ปัญญาเพื่อเอาชนะคนไม่ดี
มีเรื่องเล่ามาว่า ตอนสมัยก่อนที่คานธียังเรียนอยู่ที่ประเทศอังกฤษ มีอาจารย์ท่านนึงซึ่งเขาไม่ค่อยชอบคานธี
เลย จึงมักจะพูดเสี ยดสีให้เขาอับอายอยู่ตลอดเวลา และเขามักจะโดนอาจารย์บางคนดูถูกด้วยเ พ ร า ะว่า
เขาเป็นคนเอเชีย และยังมีผิวสีจึงทำให้เข้ากับอาจารย์บางคนไม่ค่อยได้ วันหนึ่ง..คานธีได้ไปกินข้าวที่โรง
อาหาร และเขาก็ได้เดินไปเพื่อที่จะขอนั่งร่วมโต๊ะทานข้าวกับอาจารย์ แต่อาจารย์คนนั้นกลับเอ่ยประโยค
ขึ้นมาว่า…“ คานธีเธอรู้ใช่ไหมว่า หงส์กับหมา มันกินข้าวด้วยกันไม่ได้นะ ”คานธีได้ฟังและนิ่งไปพักหนึ่ง
และเขาก็นึกอะไรขึ้นมาได้เขาจึงตอบกลับอาจารย์ไปว่า…
“ ได้ครับ งั้นผมจะบินไปกินที่อื่นก็ได้ครับ ” พร้อมกับถือจานข้าวแล้วลุกไปยังอีกโต๊ะหนึ่งอาจารย์ท่านนั้น
รู้สึกโ ก ร ธ คานธีเป็นอย่ างมาก ที่ตัวเองโดนเปรียบเทียบว่าเป็นหม าเขาจึงคิดวิธีเพื่อจะหาทางเอาคืน
คานธีนั่นเอง ในระหว่างที่อยู่ในชั้นเรียนอาจารย์จึงได้ตั้งคำถามกับคานธีต่อหน้าเพื่อนๆคนอื่นในห้อง
เพื่อหวังให้คานธีตอบไม่ได้แล้วต้องอับอาย
อาจารย์จึงได้ถามคานธีว่า ” ถ้ามีกล่องอยู่ 2 ใบ กล่องหนึ่งใส่ความรู้ไว้ และอีกกล่องใส่ความร่ำรวย ” เป็นเธอ
เธอจะเลือกกล่องไหนคานธี ?? คานธีได้ฟังคำุถามของอารจารย์แล้วจึงตอบอาจารย์ไปว่า..“ ผมเลือกความ
ร่ำรวยครับ ” หลังที่อาจารย์ได้ฟังคำตอบแล้วก็ยิ้มเย้ยทันที พร้อมกับพูดว่า.. “ ถ้าเป็นอาจารย์นะ จะเลือก
เป็นกล่องความรู้ ”คานธียังนิ่งอยู่…แล้วก็นึกอะไรขึ้นได้ จึงตอบกลับอาจารย์ไปอีกว่า …
“ ใช่ครับ เ พ ร า ะคนเราก็ต้องอย ากได้ในสิ่งที่ตัวเองไม่มีอยู่แล้วครับ ”เมื่ออาจารย์ฟังคำตอบแล้วก็ยิ่งโกรธ
และโมโหมากกว่าเดิมไปอีก แต่ก็ได้แค่เก็บไว้ในใจ
พอวันต่อมา… อาจารย์ตรวจข้อสอบ แต่คานธีกลับทำถูกหมดทุกข้อ อาจารย์ไม่รู้จะทำยังไงจึงได้เขียนลง
ในกระดาษคำตอบของคานธีว่า “ ไ อ้งั่ ง ” เมื่อคานธีได้รับกระดาษคำตอบคืนก็ตกใจกับสิ่งที่อาจารย์คน
นั้นทำลงไป เขานั่งคิดสักพัก แล้วก็เดินไปหาอาจารย์พร้อมกับบอกว่า…“ อาจารย์ครับ อาจารย์เซ็นชื่อ
แล้ว แต่ลืมให้คะแนนผมครับ ”
บางครั้ง หากเราเป็นผู้ที่ต้องถูกคนอื่นกระทำอยู่ตลอดเวลา การตอบโต้ก็ไม่ใช่เรื่องแ ย่เสมอไปแต่เรา
สามารถเลือกวิธีที่จะตอบโต้ได้ โดยไม่ต้องใช้กำลังหรือทำให้เกิดเรื่องราวใหญ่โตจงใช้ไหวพริบที่ดี
ในการตอบโต้กลับ เพื่อให้เขาสำนึกเสี ยบ้าง มันก็ไม่ได้แ ย่นะก็เหมือนกับ“คนที่ป าโคลนใส่คนอื่น
มือของเขามักจะเปื้อนก่อนเสมอ ” ฉันใดก็ฉันนั้น
