(ข้อคิดคนบ้างาน) อย่ าทำงาน จนลืมใส่ใจครอบครัว
ขยันมากไป มันก็ไม่ได้เป็นเรื่องที่ดีเลย และเรื่องต่อไปนี้ คือ “ค่าโ ง่ ” จากคนบ้ างานที่อย ากสอนคนบ้ างาน
ให้เข้าใจ เมื่อทุกอย่ างมีราค าที่ต้องจ่ายไม่มีอะไรได้มาฟ รี ๆ แล้วบางครั้งความสำเร็จก็ต้องแลกด้วย
การสู ญเสียบางอย่ าง
เมื่อ 39 ปีที่แล้ว
ผมเอง ได้เริ่มต้นทำงานกับบริษัทการเงิน ที่มีขนาดใหญ่ อันดับ 3 ของโลก
เมื่อ 35 ปีที่แล้ว
ผมได้แต่งงานกับผู้หญิงที่ผมรัก เราสัญญาว่าจะสร้างอนาคตร่วมกันเธอคนนั้นจะเป็นคนข้างหลัง เพื่อให้
ผมประสบความสำเร็จ ทางการงานและในขณะที่การงาน ของผมก้าวหน้าไปมาก
เมื่อ 29 ปีที่แล้ว
ภรรย าของผม ได้คล อ ด ลูกชายคนแรกให้ผม ขณะที่ผมติดประชุมที่ญี่ปุ่นและผมขอโท ษเธอ ผมสัญญา
กับเธอว่า จะขอเวลาทำงานอีกสักระยะเพื่อครอบครัวให้ได้สบายกว่านี้ แล้วผมกลับเมืองไท ยรับขวัญลูก
และขอโท ษภรรย าด้วยตำแหน่งงาน ที่ก้าวหน้า ฝันของเราใกล้เป็นจริงแล้ว
เมื่อ 24 ปีที่แล้ว
เธอคล อ ดลูกสาว ที่เราเฝ้ารอคอย และผมเองได้เห็นหน้าลูกสาวเพียงวันเดียวเ พ ร า ะต้องเดินทางไป
ประชุมใหญ่ ที่ออสเตรเลีย ผมบอกกับเธอว่าจะทำงานอีกไม่นานแล้วเวลาทั้งหมดที่มี จะเป็นของ
ครอบครัวตลอดไป เพื่อทดแทนเวลาที่ผ่านมา
เมื่อ 13 ปีที่แล้ว
งานของผมได้ก้าวหน้า จนก้าวขึ้นเป็นเบอร์ 2 ในภาคพื้นเอเชียแปซิคฟิคซึ่งมันเป็นเรื่องที่ดีมาก แต่ภรรย า
ผมเธอขอ “หย่ า” เพื่อเริ่มชีวิตใหม่ที่ เธอบอกว่าผมไม่เคยให้เธอ แล้วสุดท้ายเธอบอกว่า ชีวิตคู่ ไม่ได้
ต้องการแค่ทรัพย์สิ นเงินทอ งจนเกินเก็บแต่ต้องการความอบอุ่นมั่นใจ จากอ้อมกอดคนเป็นสามี
เติมเต็มในคืนอ้างว้างมากกว่าแล้วเธอก็แยกจากไป ส่วนลูกปู่และย่ า ท่านจะดูแลอย่ างดี
เมื่อ 10 ปีที่แล้ว
ลูกชายคนโตซ้ อนท้ายมอเตอร์ไซด์ เพื่อนประส บอุ บั ติเห ตุและเขาได้จากไปผมบินกลับจากญี่ปุ่ นทั้งๆ
ที่มีงานสัมนาสำคัญ และแม่บอกว่า ลูกชายเกเรเลี้ยงย ากผมกอดลูกสาว บอกกับเธอว่าพ่อไม่ดีเอง
ต่อไปพ่อจะให้ทุกอย่ าง ขอเวลาอีกนิดนะ
เมื่อ 7 ปีที่แล้ว
ก่อนแม่สิ้นใจ แม่บอกกับผมว่าอย่ าเอาแต่ทำงาน จนลืมว่าลูกต้องการอ้อมกอด จากพ่อ อย่ าปล่อยให้เธอ
รอคอยอย่ างตั้งตารอ
เมื่อ 5 ปีที่แล้ว
พ่อจากไป ตามแม่ญาติ ๆ ก็พากันพูดคุยโดย ที่ผมแอบได้ยินว่า พ่อตรอมใจที่แม่จากไปกับเรื่องหลานสาว
ตามผู้ชายข้างบ้านไปอยู่ทางใต้ แกมัวโท ษแต่ตัวเองว่าเลี้ยงหลานได้ไม่ดี ขณะที่ผมก้าวสู่ จุดสูงสุดทาง
การงานแล้วผมมีทุกอย่ างที่ต้องการและสิ่งที่ผมได้มาไม่มีอะไรได้มาฟรีเ พ ร า ะการสู ญเสียบางอย่ าง
แลกกับความสำเร็จ
มันคุ้มค่าจริงหรอ? ต่อไปผมจะกลับไปชดเชยเวลาที่ผมโก งไปจากครอบครัวและล่าสุด 3 ปีที่แล้ว หมอบอก
ว่า ผมเป็นโร คซึ มเศร้าต้องกินย า น่าแปลกอยูนะ ที่ผมมีครบทุกอย่ างแต่กลับอ้างว้าง คนที่รักจริงๆ ก็ไม่มี
มีแต่คนจ้องจะกอบโกย ไม่มีใครเหมือนพ่อแม่ ภรรย าและลูกๆ ของผมเลย
ตอนนี้ผมเข้าใจ สิ่งที่ภรรย าผมบอกแล้ว ถึงตอนนี้แล้วมันสายไป ไม่มีใครทนรอคอยย าวนานผมยอมแลก
ทุกอย่ างกับการเป็นคนหาเช้ากินค่ำ พออยู่พอกิน แค่ให้ได้ อยู่ร่วมกับทุกคนสักช่วงชีวิตหนึ่งก็ยังดี
ใครที่เป็นแบบผม คิดให้ดีนะ ว่ามันคุ้มหรือเปล่า
