บางคนพอมีเงินแล้ว “เปลี่ยนเป็นคนละคน” ลืมไปหรือเปล่าว่าชีวิตมีขึ้น-ลง (ข้อคิดเตือนใจทุกคน)
เป็นบทความที่ให้แง่คิดการใช้ชีวิต อยู่บนความพอเพียง รู้จักประมาณตนทำให้เราไม่ต้อง
กู้หนี้ ยืมสิน คนจนแค่ขยันหาก็รวยได้ บางคนรวยแล้วลืมตัวไม่รู้ว่าพื้นฐานตัวเองเคยเป็น
แบบไหนอย่ าลืมนะว่ารวยได้ก็ต้องจนได้เหมือนกันไม่มีใครโชคดีตลอดไป
วั น นี้ขอเผยแพร่โพสต์เตือนสติ รวยแล้วอย่ าทะนงและลืมตัว ชีวิตมีขึ้นมีลงอย่ าดูถูกใคร
บทเรียนชีวิตจากเรื่องจริงที่เตือนใจเราว่า รวยแล้วอย่ าทะนงและลืมตัวลำบากตอนแก่น่า
อนา ถใจที่สุดมีอดีตเจ้าของที่ดินมากกว่า 500 ไร่ท่านหนึ่งเล่าให้ฟังว่า
เ มื่ อ ก่ อนผมมีที่ดิน 500 ไร่รวม ๆ กันทุกเขตของกรุงเทพ และเมืองใหญ่ ๆ ทั่วประเทศ
ตอนนั้นเมื่อ 30 ปีที่แล้วผมพกเงินในกระเป๋ากินเหล้าครั้งละแสน ทำมาค้าขายไม้ได้เงิน
ดีจริง ๆ ลูก ๆ ผมส่งเรียนเมืองนอกหมดไม่ต้องทำงานเรียนอย่ างเดียว เมียผมชอบเล่น
หุ้น ๆ ก็ขึ้นเอา ๆ เรามีเงินสดหลายร้อยล้าน
มีญาติผมคนหนึ่งเดือดร้อนมายืมเงินผม ผมด่าเขาซะไม่มีชิ้นดีแต่ก็ให้เงินไปนะแสนนึง
แ ล้ ว บ อกเขาว่าไม่ต้องมาหากูอีกนะ กูให้ทาน เขารับเงินพร้อมน้ำตา ตอนนั้นผมไม่รู้
หรอกว่าเขาจะรู้สึกยังไงปีต้มยำกุ้งผมไม่สะดุ้งแต่ปีน้ำท่วมน้ำพัดทุกอย่ างไปจากชีวิต
ผมจริงๆ เมื่อผมคิดการใหญ่ตั้งโรงงานอะไหล่ที่อยุธย าไม่ได้ทำไม้แล้วรถผม 19 คัน
บ้านอีก 5 หลัง ที่ดินทั้งหมดและเงินสดที่เคยมี
แฟนผมเล่นหุ้นเจ๊งไปสี่ร้อยกว่าล้านลูกๆทำธุรกิจก็หมดตัวไม่ได้ทุนคืนย่อยยับภายใน
2 ปีสิ่งที่ผมมีมันหายไปเหลือไว้เพียงหนี้สินสองร้อยกว่าล้าน
ปัจ จุบันผมคือคนหมดตัวเช่าห้องแถวอยู่พอได้ขายก๋วยเตี๋ยวประทังชีวิตรอความจากไป
ไ ป วั น ๆ เมียผมก็ไม่มีกระจิตกระใจทำอะไรลูกๆ ผมไม่เคยเห็นหน้า ตอนนี้ผมอายุ 76
ผ ม ต้ อ ง ย ก หม้อก๋วยเตี๋ยว ล้างจาน ทุกวันนี้ผมปลงได้แล้วนะ ผมมาลำบากตอนแก่
เงินค่าเช่าห้องนี้ผมไปยืมกับคนที่ผมเคยด่าเขา แล้วให้เขาไปแสนนึง ลูกเขายื่นเงินให้
ผมแสนห้าแล้วบอกผมว่า..
พ่ อ ผ ม บากหน้าไปยืมเงินคุณลุง เ พ ร า ะตอนนั้นผมเข้าโรงพย าบาล ผ่ า ตั ดสมอง
พ่อนั่งร้องไห้ คุณลุงด่าแล้วโยนเงินให้เหมือนหมา
ลุงบอกว่าจะตีพ่อ พ่อก็ยอม เ พ ร า ะชีวิตลูกมีค่ามากกว่าสิ่งใดต่อให้ร่างกายและจิตใจ
พ่อก็ยอม ถ้ามีเงินจะให้คืนคุณลุง แสนนี้ผมคืน ห้าหมื่นคือด อกเบี้ย เราไม่มีหนี้บุญคุณ
กัน แต่ถ้าคุณลุงลำบากคุณลุงมายืมกับผมๆ จะให้กู้ ผมจะไม่ด่าคุณลุงเหมือนที่คุณลุง
ด่ า พ่ อผม จริงๆ ถ้าไม่มีเงินคุณลุงผมคง จากไป แล้ว แต่ถ้าพ่อผมไม่อดทนเพื่อแลก
ชี วิ ต ผ มผมก็จากไป ผมทำตามที่พ่อบอกแล้ว ลูกพ่อดูแลพ่อ ส่วนลูกคุณลุงผมไม่รู้
ก ร ร ม ของใครของมัน
ผมเดินร้องไห้มาถึงบ้านเอาเงินจ่ายค่าเช่าห้องแถว ลงทุนมีเงินเก็บไว้ 30,000 บาท
และผมเข้าใจความรู้สึกของคำว่าก ร ร ม นั้นตามสนอง หลานไม่ได้ ด่ า ผม แต่หลาน
พูดความจริง เพียงแต่ผมรับความจริงไม่ได้
แ ต่ ตอนนี้ผมมีความสุขดีนะ พระ แม่ชี ขอทาน มากินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านผม ผมไม่คิดเงิน
ตอนผมมีเยอะๆผมเบื่อคนบอกบุญ ผมหลอกเขาว่านับถือคริสต์ ผมไม่เคยทำบุญ ผม
เที่ยว ผมกิน ผมมีผู้หญิง
ตอนนี้ผมหมดตัวมีหนี้สิน สิ้นเพื่อน ไร้ลูก ผมถึงได้ฟังธรรมะ เข้าวัดเป็น รู้จักทาน อีก
ห น่ อ ยก็คงจากไปผมห่วงแค่เมียผม ผมภาวนาให้เมียผม จากไป ก่อนผม เ พ ร า ะ
ถ้าผมไปก่อนเมียผมผมจะจากไปตาไม่หลับ ไม่ต้องถามว่าร้านอยู่แถวไหนเ พ ร า ะ
จะไม่บอก เก็บเรื่องราวมาให้อ่ า น
ค น อ่ า น จบได้กำไร คนขี้เกียจอ่ า นก็คงพลาดโอกาส กำลังใจจากคุณตาที่ให้มา
ไ ม่ มีคำว่าอด จากไป สำหรับคนขยันไม่มีการปลงตกถ้าไม่เคยสูงสุดแล้วมาต่ำสุด
เรื่องนี้สอนใจได้ดีเหลือเกินถือว่าเป็นการสอนใจสำหรับใครหลายๆ คนที่ทะนงตน
และลืมตัว ใช้เพื่อเตือนใจตัวเองนะครับ
